Da li ste znali- prvi farmaceuti i apoteke na svijetu
Sada ćemo se osvrnuti na itekako poznatu Islamsku medicinu i prve apoteke u svijetu.
Nakon preuzimanja hilafeta od strane Abasida, 750 godine, dešavaju se određene promene u islamskoj državi. No, ono što nam je bitno jeste tzv. "Kuća mudrosti", mjesto na kojem su se stastale tri religije, ljudi iz svih krajeva svijeta zajedno proučavajući spise i filozofije i prevodeći knjige sa drugih jezika. Sjedište joj je bilo u Bagdadu. S druge strane na evropskom tlu i carstvu Andaluzije imamo također napretke na ovim poljima. Tako je praktično cio svijet učestvovao u intelektualnom razvitku čovečanstvo, i sve to pod pokroviteljstvom Islama. Ujedno i najveća biblioteka svoga vremena.
Prve apoteke otvorili su muslimanski farmaceuti u Bagdadu 745. godine.
Napredak koji su ostvarili muslimanski hemičari u botanici i hemiji omogućio je islamskim ljekarima razvoj farmakologije. Tako je, na primer, Muhammed ibn Zekerija Rāzi (865-915), promovisao upotrebu hemijskih jedinjenja u medicinske svrhe. Ebul Kasim Zehravi (936-1013) je bio pionir u pripremanju lijekova sublimacijom i destilacijom. Njegov Liber servitoris je posebno značajan jer sadrži recepte i objašnjava kako se spravljaju osnovne ljekovite supstance od kojih su se kasnije pravili složeni ljekovi koji su bili u opštoj upotrebi.
Ibn Sehl je prvi ljekar koji je inicirao pravljenje farmakopeje, opisujući veliki broj ljekovitih supstanci. Biruni (973-1050) je napisao jednu od najvažnijih islamskih farmakopeja pod nazivom Kitabul-Sejdalah (Knjiga lekova), gdje je dao detaljne podatke o osobinama lijekova i istakao značaj farmacije i ulogu i dužnosti farmaceuta. Ibn Sina, Zapadu poznatiji kao Avicena, opisao je najmanje 700 lijekovitih preparata, njihove osobine, način delovanja i indikacije. U svom Kanonu medicine posvetio je jednu knjigu jednokomponentnim lijekovima.
Radovi el Maridinija i Ibnul Wafida su zbog svog značaja imali preko pedeset izdanja na latinskom pod naslovom De Medicinis universalibus et particularibus (O opštim i specijalnim lekovima) i Medicamentis simplicibus (Jednostavni lekovi). Petar iz Abana (1250-1316) je preveo i dopunio rad el Maridinija pod naslovom De Veneris.
El Muvefekov doprinos je bio takođe pionirski. Živeo je u desetom vijeku i napisao Osnove pravih osobina lekova, između ostalog opisujući oksid arsena, a bio je familijaran i sa silikatnom kiselinom. Razlikovao je natrijum karbonat i kalijum karbonat, upozoravao na toksično dejstvo jedinjenja bakra(naročito bakar sulfata) i olova. Kao kuriozitet, pisao je i o upotrebi destilacije morske vode za dobijanje vode za piće.
Ovo su samo neke pojedinosti i ličnosti koje je iznjedrilo nadahnuto islamsko društvo, bez kojih bi svijet prirodnih naučnih dostignuća zasigurno bio nepotpun. Kamo sreće da milioni tomova knjiga nisu potopljene od strane Tatara upadom u Bagdad ili spaljene od strane "civilizovanih" Evropljana uslakom u Andaluziju. Možemo samo naslutiti kakvo blago smo izgubili kada je rijeka u Bagdadu postala plava od mastila zbog bačenih knjiga u nju. Doista su potopili pravo bogatstvo i doista su spalili znanje.
Za detaljnije isčitavanje, posjetite Farmacija
